De historie: de handwerklieden en boeren werkten in die tijd elke dag - behalve op zondag en de christelijke feestdagen - van zonsopgang tot zonsondergang om hun gezin en familie eten en een dak boven het hoofd te geven. De zondag was een rustdag die voor bijbelstudie bedoeld was.

Men ging te voet op zondag in zondagse kleren, met nette schoenen aan en een hoed op naar de kerk. Ook als de regen met bakken uit de hemel kwam of als het vroor dat het kraakte. De wereld mag door deze zichtbare kerkgang er op worden gewezen dat de zondag de dag des Heeren is.

Maar in je beste kleren en schoenen loop je bij voorkeur niet over modderige wegen - waar de andere dagen van de week karren en wagens met paarden rijden - en kies je voor een voetpad (het Bovenpad) dat bovendien meestal de kortste weg was. Ook maakten schoolkinderen gebruik van het kerkpad om naar de school te lopen.

Je kon hier in de bezettingstijd als het schemer of donker was elkaar ontmoeten zonder Duitse controle, omdat de begroeiing laag was en je anderen van verre zag aankomen. Bovendien maakten Duitsers geen gebruik van het Bovenpad, dus kon je hier redelijk veilig elkaar ontmoeten.